Daar zit ik dan, nieuw land, nieuw huis, nieuwe huisgenoten. Alles is anders. Alhoewel veel dingen lijken op hoe het er in India aan toe ging: mensen die je aanstaren, de kleding die ik draag, het chaotische verkeer, de honderden riksja's, het eten, de geur, enz.

Toen ik op Dubai airport in de gate zat te wachten rook ik het al: Bangladesh komt dichterbij. Als in de wachtruimte voor het vliegtuig naar Bangladesh meer dan honderdBengalen bij elkaar zitten, hangt daar een typische geur: de geur van Bangladesh.

Vanaf het vliegveld werd ik opgehaald door een jongen die een briefje had waar mijn naam op stond. Dus ik dacht dat dat de juiste persoon zou wezen om mee mee te gaan. Hij bracht mij bij een taxi waar IUBAT (de naam van de universiteit waar het project mee samen hangt) op stond. Daarmee steeg het vertrouwen en ik stapte in. Halverwege stapte de jongen van het vliegveld uit en ik bleef achter met de chaffeur. Die zei geen woord, ik denk dat hij geen engels spreekt. We gingen van de verharde weg af, naar de hobbelige zandwegen met af en een grote kuil gevuld met modder en water. In de hele wijk waar we doorheen reden zijn ze appartementen aan het bouwen. Wel 50 tegelijk. Tussen een van die flats stond een huis dat af was. Daar stopte de taxichaffeur en riep iemand. Er kwam een man aan die mijn koffer pakte. Ik ben maar meegelopen, omdat ik dacht dat dit mijn verblijf zou wezen. Gelukkig klopte dat. In het appartementencomplex, betaande uit vier driekamerwoningen, werd iemand gezocht die een sleutel had. Een meisje kwam aanlopen met een sleutel, ze opende de deur van het appartement en wees mij de slaapkamer. De man die mijn koffer droeg, zette 'm neer en ging weg. Het meisje verdween en kon niet duidelijk maken wanneerKaren (waarmee ik mailcontact had gehad)zou komen. Daar zat ik dan: alleen in mijn nieuwe huis ongeveer half 10 's morgens. Geen idee wat er vandaag verder zou gaan gebeuren. Ik gaf mezelf een rondleiding door mijn nieuwe huis en ben toen nog maar even gaan slapen, omdat het in mijn hoofd nog middernacht was. Na twee uurtjes werd ik gewekt door mijn nieuwe huisgenote: een aardig meisje uit Canada. Later op de dag maakte ik kennis met mijn andere drie huisgenoten, waarvan er twee over twee weken weer terug gaan naar de US. Daarnaast werd ik wat meer wegwijs gemaakt in het appartementencomplex en zijn gebruiken. Een verdere introductie wacht vandaag. Ik ben benieuwd.

Groetjes, Corina

P.s. Mijn adres in de nieuwsbrief klopte niet helemaal. Zie voorhet juiste mijn profiel.