Rijden, stilstaan, rijden, toeteren, kuil ontwijken, stilstaan. Stilstaan, snel naar links, stilstaan. Rijden, seinen met je lichten, stilstaan. File en chaos. Zo verliep de heenreis van bijna drie uur naar het conferentiegebouw. Het is een soort provinciale weg, maar vele wandelaars en riksja's zonder licht maken ook gebruik van de weg. Iedereen haalt inals er geen ruimte voor is. Dat maakt het nogal lastig om in het donkerzonder deuken de bestemming te bereiken. Maar we zijn veilig en wel aangekomen.

En het was de moeite waard! Het gebouw was omgeven door een prachtige tuin waar een zacht briesje stond. Hollands voorjaar? Nee, daar was het te warm voor bij 34 graden. Muggen waren er ook niet veel. Het deed me goed om even uit de drukke stad te zijn. Dhaka is een stad waar de hele bevolking van Nederland opgepropt samenleeft. Dat is wel wat anders dan de groene Krimpenerwaard.

Het was een verademing om in een kamer met airco te slapen. Eindelijk eens niet de hele nacht een klam gevoel. Ik heb de airco op 28 graden gezet, anders had ik het te koud. J Maar de volgende nacht moest ik mijn slaapkamer delen met iemand die graag de airco een paar graden lager had. Gelukkig hadden ze extra dekens in de kast waardoor ik comfortabel kon slapen.

Het was een conferentie van de internationale organisatie waarmee ik hier ben: mensen uit Amerika, Engeland, Nederland, Korea, Duitsland en Zwitserland. Mijn Duits ook weer even geoefend, maar dat is lastig als je nu gewend bent om Engels te spreken. Er waren 20 volwassenen en 13 kinderen. Eigenlijk moest ik bij het kinderprogramma zijn, maar er was nog iemand anders die de kinderen goed onder de duim had. Zo kon ik veel van de conferentie meekrijgen, alleen vrijdag was ik een beetje ziek.

Zaterdag hebben we een boottocht gemaakt: relax genieten van het kabbelende water en het groen van Bangladesh. Zondag ben ik wezen zwemmen. Ik had niet eens m'n zwemkleding bij me maar dat geeft niet, want iedereen zwemt hier met z'n kleren aan. Een nieuwe ervaring dus: zwemmen in mijn Salwar Kaneez. Niet echt comfortabel. Nu begrijp ik wel waarom ze een burkini uitgevonden hebben. Ik kon merken dat allen de wat rijkere mensen zwemmen. In het zwembad werd ik niet zoveel aangestaard als op straat. Kennelijk zijn de mensen wat meer gewend om westerse mensen te zien.

De reis naar huis ging heel wat sneller als de heenreis doordat het ‘rustig' was op de weg. Echt rustig is het nooit in een land waar tien keer zoveel mensen wonen als in Nederland, terwijl het land maar vier keer zo groot is.

Corina

P.s. Nu jullie de klok verzet hebben is het tijdsverschil 4 uur.