14 April is hier het 1417e Bengaalse jaar begonnen. Een bijzondere dag, want tegelijkertijd begon mijn 25ste levensjaar. (Dat klink nog ouder dan dat ik gewoon zeg dat ik 24 geworden ben).

Eindelijk mocht ik 's morgens de kaarten open maken die de laatste drie weken per post gearriveerd waren en het cadeau dat ik zelf meegesleept had uit Nederland!Het schijnt dat er nog meer post onderweg is. Tja de post is hier niet betrouwbaar. Sommige dingen arriveren binnen 2 weken en andere kaarten zijn na 6 weken nog niet aangekomen. Maar nueen aswolk boven Nederland hangt, brengen vliegtuigen natuurlijk geen nieuwe post.

's Morgens gewoon lekker gerelaxt in mijn huisje waar ik steeds meer thuis raak. Ik heb het appartement nu voor mezelf. Vorige week vrijdag zijn beide huisgenoten vertrokken. Cailey zou eigenlijk tot de 20ste blijven, maar ze was de laatste tijd steeds aan het kwakkelen met haar gezondheid, zodat ze maar eerder naar Canada gegaan is. In mei hopen er weer andere vrijwilligers te arriveren voor het verpleegkunde-programma. Wederom Canadezen.

's Middags ben ik naar de Dutch Club gegaan omeens wat anders als lunch te hebben als rijst, kip en dawl, bekenden te ontmoeten en met hun de verjaardagstaart te delen. Ook kon ik daar heerlijk zwemmen en afkoelen van 40 graden. Water van 26 graden voelt dan best koud aan. Er waren heel wat mensen in de club, doordat het hier een vrije feestdag is.

Op de terugweg naar huis weer een nieuwe ervaring opgedaan: reizen per bus. Dat is echt goedkoop: 10 cent om vanuit het midden van de stad naar het noorden te reizen. Zelfs de riksja is duurder. De bus schijnt ook veilig te zijn voor zover je veilig kunt reizen in Dhaka. Alle bussen zijn vol met deuken, maar dat betekent dat bij een botsing de sterkste overwint en de bus nog prima verder kan rijden.

's avonds op z'n Bengaals het nieuwe jaar gevierd. Ik en twee collega'swaren uitgenodigd bij een professor vanIUBAT (de universiteit). Daar waren nog ongeveer 35 andere Bengalen en éénAfrikaan.Met de trommel en harmonium werd muziek gemaakt enBengaalse (volks)liederen gezongen. Ook werden enkele gedichten voorgedragen. De muziek is echt totaal anders als de westerse muziek. Als afsluiting werd met elkaar gegeten. Inmiddels was het al 11 uur, maar hier is het normaal om pas je avondeten voor bedtijd te nuttigen.

Groetjes,

P.s. Binnenkort zal ik eens over m'n dagelijkse werk hier schrijven