Mijn eerste échte werkweek was een week vol nieuwe indrukken en ervaringen. Doordat deze week in het teken stond van ‘International Nurses Day' oftewel dat dag van de verpleging, waren er deze week ook verschillende bijeenkomsten. Een paar impressies van deze week.

Maandag heb ik mijn eerste les gegeven aan een tweedejaars klas van ongeveer 16 leerlingen. Aan het begin van de les werd mij een bloemetje overhandigd, vers geplukt op de campus van de universiteit. Een lief gebaar! En de studenten zijn ook echt lief. Ze waren muisstil toen ik hen aan het begin van de les een opdracht gaf. Helaas bleef het soms ook muisstil als ik ze een vraag stelde. Ik kon merken dat ze een leersysteem van interactie met de docent niet gewend zijn. Toch is dat wel de manier van leren die IUBAT wil onderwijzen. Lesgeven vreet ook energie! Al mijn energie wat ik voor deze dag had was ik verloren naar één uur lesgeven. De zweetdruppels leken als tranen over mijn gezicht te lopen. Lesgeven in het Engels viel me wel tegen. Zeker deze ‘taaie' kost over de geschiedenis der verpleegkunde. Hoe kan ik dat interessant maken en uitleggen? Zeker als mijn woordenschat te klein is om het verhaal in een andere variatie te vertellen als wat op de powerpoint staat. Voor de volgende dag had ik me dus nog beter voorbereid. Ik voel me soms te kort komen als ik iets uit wil leggen maar ik de juiste woorden niet kan vinden. Gelukkig heeft http://www.mijnwoordenboek.nl/ (m'n favourite site!) daar wat op bedacht. Ik typ een Engels woord en ik krijg een rijtje synoniemen, waar ik er eentje van uit pik om mijn verhaal wat meer variatie te geven. Het leek te dinsdag te werken, totdat mijn leerlingen na twee pogingen nog niet begrepen wat de juiste attitude was van een ‘critical thinker'. Dat is onder andere creativiteit, dus ik probeerde als HET voorbeeld van een critical thinker uit te leggen wat de juiste attitude is. Lastig om creatief te zijn met Engels! Dat de leerlingen het niet vatten kan deels aan mij liggen, maar ligt ook aan hun gebrekkige Engels. Het was erg bemoedigend voor mij om aan het einde van deze week de volgende mail te ontvangen: 'Hi mam, how are you? You look so nice . And your teaching system is also fine.Ok mam,bye .Oh sorry , you are also hardworker and helper for us.'

De leerlingen zijn inderdaad lief en behulpzaam. Elke keer als ik naar het klaslokaal loop komt er iemand naar mij toe die mijn boek of mijn laptop overneemt om te dragen. Ook aan het einde van de les hoef ik me daar geen zorgen over te maken. Het voelt soms wel stom. Bijvoorbeeld op het moment dat ik in de 'rij' (een echte rij kenen ze niet)sta om te kopiëren en één van de leerlingen even regelt dat ik vooral kom te staan. Respect voor docenten gaat hier ver.

Ook zijnde leerlingenaltijd in voor een praatje. Enthousiast kwam een leerling naar mij toe om over het Nederlandse voetbalteam te praten. Helaas was hij bij mij daarvoor aan het verkeerde adres. Maar hij heeft er wel voor gezorgd dat ik me wat meer in het WK verdiep aangezien ik Nederland hier vertegenwoordig.

Woensdag was mijn eerst vaardigheidsles: leren handen wassen. Zoiets gaat mij beter af om uit te leggen als de theorie. De studenten deden ook enthousiast mee, waardoor ik wat meer vertrouwen kreeg voor mijn volgende lessen.

Daarnaast vierden we woensdagmiddag de ‘international nursesday' met de leerlingen. Mijn speech-vaardigheid is weer eens beproefd. Zo'n feestmiddag is niet compleet zonder de (volks)liederen met trommels en harmonium en dans. Dat zagen we ook donderdag toen we bij een een ziekenhuis uitgenodigd waren, waar onze leerlingen stage lopen. Na twee uur hadden we het donderdag wel gezien en wilden we opstappen. Maar dat kon niet voordat ze ons iets te eten aangeboden hadden. Dus wij weer terug naar onze eliteplaats, vooraan, wat gegeten en gedronken en toen er snel vandoor voordat we nog meer oponthoud zouden krijgen.

Tussen alles door zijn er van die kleine dingetje op de universiteit die het werk leuker maakt. Bijvoorbeeld toen ik één van mijn leerlingen deze week niet herkende, omdat ze altijd in boerka loopt. Ze had besloten deze week geen boerka over haar kleding aan te doen, omdat het deze week zo heet was. Alleen aan haar stem herkende ik haar. Ik was verrast om de persoon die altijd in de boerka schuil ging..... Of het gesprek met een docent Engels. Hij beweert de juiste antwoorden te weten: 'Westerse mensen hebben niet het juiste beeld van Azië. En Bengalen geven vaak het verkeerde antwoord.' Dus als ik vragen heb, weet ik waar ik moet wezen. Dit zelfde geldt voor vragen over de Islam. Hij beweert de wijsheid in pacht te hebben. Maar naar mijn idee is zijn kennis van andere religies niet helemaal de juiste. Dat kunnen nog eens interessante ‘teatime'-momenten worden.

En zo zou ik nog wel door kunnen gaan met impressies van deze week. Ik laat het hier maar bij.

Deze week heb ik twee nieuwe collega's gekregen uit Canada: Rebekah woont bij mij in huis en Rhodina woont in het appartement boven ons. Ik ben dankbaar voor wat meer gezelligheid in huis na een maandje alleen te wonen. In twee maanden tijdis de populatie van vrijwilligers geheel vervangen.

Groetjes!

P.s. Voor foto's zie 'International Nurses Day'